Η Κατανόηση των Ψηφοφόρων: Η Περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ

Ένας παλιός εκλογικός μύθος λέει πως οι έμπειροι πολιτικοί σύμβουλοι συχνά προειδοποιούν νεότερους πολιτικούς και υποψήφιους δημάρχους με την φράση: «Με άλλους συνεργάτες θα εκλεγείς και με άλλους θα διοικήσεις». Αυτή η δήλωση υποδηλώνει τη σημαντική διαχωριστική γραμμή μεταξύ της προεκλογικής εκστρατείας και της πραγματικής διακυβέρνησης, κάτι που οφείλει να κατανοεί κάθε σοφός πολιτικός.

Από τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, φάνηκε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μπερδέψει τα εντυπωσιακά στοιχεία της προεκλογικής καμπάνιας του με την υπευθυνότητα που απαιτεί η κυβερνητική διαχείριση. Όπως επισημαίνει ο Νταγκ Σόσνικ, ανώτερος σύμβουλος του πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον, ο Τραμπ «έχει υπερβεί την εντολή του» και «μπορεί να βρίσκεται σε πορεία για μία ιστορικά αντιδημοφιλή προεδρία». Ο Σόσνικ τονίζει ότι τα ποσοστά αποδοχής των Προέδρων έχουν την τάση να σταθεροποιούνται στις αρχές Σεπτεμβρίου του πρώτου χρόνου, μετά την κλασική «περίοδο μέλιτος» μετά τις εκλογές, ενώ ο Κλίντον και ο Ομπάμα βιώσαν αντίστοιχες μειώσεις.

Η έλλειψη σοβαρής αντίδρασης απέναντι στον Τραμπ είναι μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Οι μεταναστευτικές πολιτικές του εφαρμόστηκαν πρόχειρα, οι εμπορικές αποφάσεις προκάλεσαν διεθνή αναταραχή, και οι σχέσεις του με τα ΜΜΕ υπήρξαν συχνά συγκρουσιακές. Παρά αυτά τα γεγονότα και τις κρίσεις στα θεσμικά επίπεδα, ο Τραμπ καταφέρνει να διατηρεί τη θέση του. Γιατί;

Προαγωγή του Θυμού και της Αντίστασης

Η πρώτη εξήγηση που προκύπτει είναι ότι πολλοί Αμερικανοί δεν βλέπουν τον Τραμπ ως λύση, αλλά ως μια άμυνα απέναντι σε ένα πληθωρισμένο σύστημα. Το «κατεστημένο της Ουάσινγκτον» βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής τους. Πολλοί ψηφοφόροι του, κυρίως από την εργατική τάξη και λευκοί Αμερικανοί χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση, δεν τον ψήφισαν για να διχάσει, αλλά μάλλον για να ανατρέψει το σύστημα που τους είχε παραμελήσει.

Ωστόσο, ο Τραμπ, αντί να διορθώσει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, επένδυσε στον θυμό. Η πολιτική του «Αμερική Πρώτα» δεν μεταφράστηκε σε ενίσχυση των φτωχών περιοχών, αλλά σε περικοπές κοινωνικών δαπανών και ευνοϊκές ρυθμίσεις για μεγάλες επιχειρήσεις.

Επιπλέον, η δεύτερη εξήγηση αφορά τη στάση του κατά της woke κουλτούρας, η οποία θεωρείται από πολλούς ως καταπιεστική υπερευαισθησία. Όσοι διαφωνούν με τον Τραμπ τον βλέπουν ως «αντίβαρο» σε μία κουλτούρα που αποκλείει τους παραδοσιακούς αξίες. Αυτός ο πολιτισμικός διχασμός γίνεται συχνά το κλειδί της ανθεκτικότητας του Τραμπ, καθώς δεν χρειάζεται να πείσει τα πάντα, αρκεί να ενσαρκώνει την «αντίσταση».

Η Πρόκληση της Σχέσης με το Χάρβαρντ

Σχετικά ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που δείχνουν ότι η υποστήριξη του Τραμπ από τα ηγετικά στελέχη των Ρεπουμπλικάνων έχει αρχίσει να μειώνεται, τη στιγμή που η κόντρα του με το Χάρβαρντ αναταράσσει τον ακαδημαϊκό και πνευματικό κόσμο. Παρά την πτώση της δημοτικότητάς του, οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν να είναι πιο δημοφιλής από τον πρώην πρόεδρο Τζον Μπάιντεν.

Σημαντική είναι η παρέμβαση του Ρεπουμπλικανού στρατηγικού αναλυτή Καρλ Ρόουβ, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Αμερικανοί έχουν ήδη «εξαντληθεί» από τον Τραμπ, μόλις 100 ημέρες μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του. Ο Ρόουβ επεσήμανε στην Wall Street Journal πως οι ψηφοφόροι έχουν ξεκαθαρίσει τι επιθυμούν από τη νέα κυβέρνηση: «χαμηλότερες τιμές και μία καλύτερη οικονομία».

“Ο Τραμπ υποσχέθηκε να μειώσει τον πληθωρισμό, αλλά αντίθετα, ξεκίνησε έναν εμπορικό πόλεμο,” τόνισε, επιστρέφοντας μάλιστα και στα θέματα που δεν αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Δημόσιες Αντιδράσεις και Σκεπτικισμός

Στα social media, οι γνώμες είναι διχασμένες και οι χρήστες βρίσκονται σε στάση αναμονής. Κάποιοι σχολιάζουν την στήριξη του Χάρβαρντ, επαναλαμβάνοντας ότι η σχολή μπορεί να αντέξει την πίεση που ασκείται, ενώ άλλοι επισημαίνουν ότι η κρατική χρηματοδότηση δεν φτάνει στο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά στους καθηγητές για την υποστήριξη ερευνητικών προγραμμάτων.

Η δημόσια συζήτηση γύρω από τον Τραμπ και το Χάρβαρντ αποκαλύπτει τον διαρκή διχασμό στην αμερικανική κοινωνία, ο οποίος δεν φαίνεται να καταλαγιάζει, δημιουργώντας έντονες αντιδράσεις και νέες προκλήσεις για τη διακυβέρνηση του.