Αναφορά στην Ιστορία και την Έμπνευση του Μεσολογγίου
«Το Μεσολόγγι ήταν μία ορμή και μία πνοή για την επανάσταση. Είναι όμως και μία έμπνευση για όλους εμάς. Όπως λέει ο Παλαμάς, το Μεσολόγγι είναι η χαρά της ιστορίας και η άχρονη θύμηση», δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, κατά την παρουσία του στις εορταστικές εκδηλώσεις που αφορούσαν την 199η επέτειο της εξόδου των ελεύθερων πολιορκημένων, στο Μεσολόγγι.
«Μπαίνοντας στο πάρκο των ηρώων, συνειδητοποιείς τι σημαίνει άχρονη θύμηση. Ο χρόνος μοιάζει να εξαφανίζεται και ό,τι συνέβη πριν από 199 χρόνια φαίνεται σαν να συνέβη χθες. Αυτή η άχρονη θύμηση και η χαρά της δικαιωμένης ιστορίας μας εμπνέουν, γιατί γνωρίζουμε από πού ξεκινήσαμε, σε ποιους χρωστάμε την ελευθερία, την προκοπή, τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες μας. Η υποχρέωσή μας απέναντι στους ελεύθερους πολιορκημένους είναι μεγάλη. Αν χρειαστεί, όπως και εκείνοι, θα υπερασπιστούμε ανυποχώρητα τον οίκο μας και την τιμή μας», πρόσθεσε ο Πρόεδρος.
Ο κ. Τασούλας τόνισε επίσης την αξία της συλλογικής μνήμης, λέγοντας: «Η αποφασιστικότητά μας να προστατεύσουμε την ιστορία και την τιμή μας συμβολίστηκε από την παρουσία όχι μόνο του λαού του Μεσολογγίου, αλλά και λαού από όλη την Ελλάδα. Το στεφάνι που είχα την τιμή να καταθέσω εν ονόματι του ελληνικού λαού στη μνήμη των ελεύθερων πολιορκημένων, αποτυπώνει αυτή τη σημασία».
Η Θυσία και το Άφθαστο Πνεύμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων
Συνεχίζοντας, ο Πρόεδρος δήλωσε: «Σήμερα, στην ιερή πόλη του Μεσολογγίου, οι αρχές και ο λαός, με σεμνότητα και αποφασιστικότητα, τιμήσαμε την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση ενός λαού. Τιμήσαμε την αφάνταστη αυτοθυσία του λαού που ενσάρκωσε το πνεύμα του “ελευθερία ή θάνατος”, προτιμώντας την ελευθερία μέσω του θανάτου, κατά τη διάρκεια της νύχτας των Βαΐων το 1826».
«Η κατάσταση στο Μεσολόγγι πριν από την έξοδο από τις τρεις πύλες, δεν οδήγησε τους ελεύθερους πολιορκημένους στη νίκη, αλλά στη δόξα. Αυτή η δόξα έδωσε νέα ορμή στην επανάσταση, η οποία είχε αρχίσει να κάμπτεται λόγω των εσωτερικών συγκρούσεων. Επανέφερε σταδιακά τον φιλελληνισμό στην Ευρώπη και οι ξένες δυνάμεις, βλέποντας τη βαρβαρότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, άρχισαν να αναγνωρίζουν την ελληνική επανάσταση ως κάτι που έπρεπε να υποστηρίξουν», σημείωσε ο κ. Τασούλας.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στην παρέμβαση ξένων δυνάμεων, όπως το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης το 1826 και το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1827, τα οποία έφεραν καταλυτικές αλλαγές και οδήγησαν στο Ναυαρίνο. Κατέληξε επαναλαμβάνοντας την αναγνώριση της Ελλάδας ως ανεξάρτητης χώρας, με τα σύνορα της να εκτείνονται από τις εκβολές του Σπερχειού, του Αλιάκμονα και του Αχελώου, οι οποίες έθεσαν τη βάση για την εδραίωση του ελληνικού κράτους τα επόμενα χρόνια.